ثانیه های ابدی ! ( ثانیه ی یک ) : دست بگذاربرثقل سوراخم!پتروس!

یکی هم پیدا نشد بزنه پس کله م بگه :
" گیریم که یه فلش فوروارد خورد تو زندگیت ! تو باید ادامه ش بدی ؟!
برگشت واسه همچین جاهاییه دیگه .
یه فلش بک می زدی زندگیت رو ادامه می دادی ؛ اون سکانسم می شد یه رویا !
همین و بس ! "

آره ! رویام بود . اما دیگه یه رویای محقق شده !
یه راهایی هست ، توش که بیفتی برگشتن ازش سخته . انگار که می کشنت به راه ، ازش ناگزیری . نمی دونم ! بگم طمع یا چیز دیگه ؟!
هر آدمی ممکنه تو زندگیش پیش بیاد که رویاهای دنباله داری داشته باشه ؛ رویاهای دنباله دار یه خاصیت بد دارن ، اولیش که محقق بشه تو افتادی تو یه راه که یه چیزی که نمی دونی چیه تو رو به ادامه ش می کشه .
ا حساس خطر می کنی ، می ترسی ، تردید می کنی ، اما . . . باز ادامه میدی . جلو میری . . . جلو میری . . . جلو میری . . . تا یه چیزی گروپ ! محکم میخوره تو صورتت .
گیج میزنی .
گیج میزنی .
گیج میزنی .
.
.
.
به خودت که بیای ؛ میبینیش که پوزخند عجیبی رو صورتش نشسته و چشاش داره مرکز ثقلت رو سوراخ میکنه .
انگار که مدت هاست منتظره تا به اینجا برسی و بزنتت زمین .
اون . . . . . . . . . . . . . واقعیته !